nihilizm üzerine birkaç söz

NİHİLİZM

Nihilizm acıma pratiğidir. Akıl dişi bir şeytan . 

Tanrı bir gramer hatasıdır. Ben o kulaklara göre ağiz değilim. J. P. Sarte nin her seciş bir vazgeçiştir veczi egzistanyalizmin sınırıdır.

Maddenin ruhtan önce geldiği hipotezi ki sahnenin ruhiyetimizin sembolü olmadiği bir hayat. Nietzsche nin bengi dönüşünün bir sisipos değil, bir reaksiyonun dile gelmesidir.

Ubermensch bu en alternatif antropolojik ve ya kültürel yürüyüşümüzdür.

   Dünyasini sırtında taşıyan kamburların sürüldüğü kaf daği kadar uzaktır umut.

Dikotomi çelişkileri temize çeken tek yol .

Dasein şimdideki saniyenin bile mekan içerisinde varoluşun olanaklarıdır.

  Kısaca taş yerinde ağırdır. Hiçcilik bir varoluşçuluk değildir olsa olsa kaderdir.

Tanrının ölümünü , inanarak yaşamak kaderini sevmektir. Olmayan ile başlayan felsefe fatalist bireylerin gölge oyunudur. Burada ve şu an varlığın kabulü figuranliktan tek çıkıştır.

  Exodus ise boşluk ve varoluşun antagonizmasidir. Analoji içerisinde bilgi mantığının fırlatılmış insana, bireye yaşatacağı sadece enfokrasi olur.

Efektif olan acıma pratiğidir, nihilizm in inatçi paganizm de bulduğu  ise Nietzsche çekiç ile felsefe yaparken bile pre sokratik şiirsel dil ile yazmaktadır.

 Zaten Tanrının ölümü Nietzsche yi monoteist Hristiyanlık in dialogdan yoksun bir ruha sürüklenişidir.

İnsan önce isimsiz ve ya tanrısız yaşamayı bilmelidir. Zerdüştü yabana atan halk yine ona küfür etmektedir. 

Zaman varlığın doğasına aykırı ise nedeni varlığın sürekli göz önünde bulunmasıdır.

Saat obje olarak çelişkinin güzel bir örneğidir.

Çürümeyi anlık yaşamak, tinin problemi değil azların hayat yoludur.

Çoklar ise kendi gerçekliğini yitirme korkusu ile azların çelişkileri ne duyarsızdırlar.